LAURE VERMEERSCH tells / είπε / dit /
« ATHENIAN MATERIAL tells the fragmented story of many, with their words, their songs, and their signifying bodies. ATHENIAN MATERIAL is a world that each screening opens up again, enabling a conversation we need; or should I say "pragmatic whispers"... ATHENIAN MATERIAL is a poetical attempt to oppose our bodies as people, poor, scavenger, artist, environmentalist to a catastrophe.»
«Το ATHENIAN MATERIAL αφηγείται την κατακερματισμένη ιστορία πολλών, με τα λόγια, τα τραγούδια τους καιτα σημαίνοντα σώματά τους. Το ATHENIAN MATERIAL είναι ένας κόσμος που κάθε προβολή της ταινίας θα μας επιτρέπει μια συνομιλία που χρειαζόμαστε ή θα μπορούσα να πω μας επιτρέπει "ρεαλιστικούς ψίθυρους"... Το ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΥΛΙΚΟ είναι μια ποιητική προσπάθεια να αντιτάξουμε τα σώματά μας ως άνθρωποι απλοί, οδοκαθαριστές, ρακοσυλλέκτες, καλλιτέχνες, ως άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι στα θέματα περιβάλλοντος ενάντια σε μια τεράστια καταστροφή. »
« Athenian Material raconte les fragments d’histoire des uns et des autres, avec leurs mots, leurs chansons, et leurs corps. Athenian Material est un monde que chaque projection ouvre une fois de plus, qui rend possible une conversation dont nous avons besoin ; ou devrais-je parler de « chuchotements concrets » … Athenian material est une tentative poétique d’opposer nos corps de gens, pauvres, artistes, chiffonniers, ferrailleurs, environnementalistes à une catastrophe..»
Trailer / τροχόσπιτο / bande-annonce /
The film / η ταινία / le film /
In Athens, in the midst of the Greek crisis, Thomas, environmentalist, Kadir, ragpicker, Aphanassia, gypsy scrap metal and Yannis, dumpster driver, lead us into another world : that of waste which proliferates at the rate of our overconsumption. With them, the film, both realistic and poetic, invites us into a contemporary hell, the place where live the invisible, where raw materials burn endlessly. Paradoxically, far from giving in to tragedy, their stories point to a new world that remains to be invented. Laure Vermeersch first came to Athens to make a film on the unknown workers of a European capital city, she researched it with Katerina Apostolopoulou and ended up making ALCYONS | ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ with her. Many years later, the original project became ATHENIAN MATERIAL. It was completed with Alexandra Saliba and Ntaiana Kefalogianni.
Στην Αθήνα, εν μέσω της ελληνικής κρίσης, ο Θωμάς δραστηριοποιημένος στα θέματα περιβάλλοντος, η Γωγωντίνα η χορογράφος, ο Καντίρ ο ρακοσυλλέκτης, η Αθανασία η τσιγγάνα που μαζεύει παλιοσίδερα και ο Γιάννης ο οδηγός απορριμματοφόρου, μάς οδηγούν σε έναν άλλο κόσμο: αυτόν των απορριμμάτων που πολλαπλασιάζονται με τους δικούς μας ρυθμούς της υπερκατανάλωσης. Μαζί τους η ταινία, τόσο ρεαλιστική όσο και ποιητική, μας προσκαλεί σε μια σύγχρονη κόλαση που θυμίζει το αρχαίο βασίλειο του Άδη, ο τόπος όπου ζει το αόρατο, όπου οι πρώτες ύλες καίγονται ατελείωτα. Παραδόξως, μακριά από το να ενδώσουν στην τραγωδία, οι ιστορίες τους παραπέμπουν σε έναν νέο κόσμο που απομένει να επινοηθεί.Η Laure Vermeersch ήρθε για πρώτη φορά στην Αθήνα για να κάνει μια ταινία για τους άγνωστους εργάτες μιαςευρωπαϊκής πρωτεύουσας, έκανε τις έρευνές της μαζί με την Κατερίνα Αποστολοπούλου και αρχικά κατέληξαν να κάνουν την ταινία ALCYONS | ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ. Πολλά χρόνια αργότερα, το αρχικό έργο έγινε ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΥΛΙΚΟ. Ολοκληρώθηκε με τη συνδρομή της Αλεξάνδρας Σαλίμπα και της Νταϊάνας Κεφαλογιάννη.
A Athènes, en pleine crise grecque, Thomas, écologiste, Kadir, chiffonnier, Athanasia ferrailleuse tzigane et Yannis, chauffeur de benne a ordures, nous entrainent dans un autre monde : celui des déchets qui prolifèrent au rythme de notre surconsommation. Avec eux, le film, a la fois réaliste et poétique, nous plonge dans un enfer contemporain, lieu des invisibles ou la matière brule sans fin. Paradoxalement, loin de céder a la tragédie, leurs récits pointent un monde nouveau qui reste a inventer.
Laure Vermeersch [Summerdocs NFTS 2007] est partie à Athènes en 2014 pour faire un film sur les soutiers de la capitale mais a tourné ALCYONS | ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ à la place sur la solidarité locale de Fyli. Des années plus tard le tout premier projet est devenu ATHENIAN MATERIAL. Le film a ainsi été fait avec Alexandra Saliba et Diana Kefalogianni.
Screenings / προβολές / projections /
9/03/20024 Cinéma Luminor, Paris, 11h, dans le cadre des Samedi d'ADDOC présenté par la cinéaste Marion Lary, en présence de la réalisatrice: 20 Rue du temple Paris 75004
https://www.luminor-hoteldeville.com/plan-d-acces/
30/01/2024 Pireas, Greece, details to be confirmed.
28/11/2023 Cinéma Mikrokosmos, Athènes, Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2023 στις 21:30 Εισιτήριο: 5 ευρώ Διάρκεια: 90’ Κινηματογράφος Μικρόκοσμος, Λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 106, Αθήνα
27/11/2023 Centre culturel Petroupouli, Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης, Αθανασίου Διάκου και Μπουμπουλίνας 59
26/11/2023 Cinéma ONAR, Anarguroi, ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ Κινηματογράφος Όναρ, Άγιοι Ανάργυροι
20/10/2023 ΑΘΗΝΑ Colloque de la coopérative de recherche en géographie urbaine COMMONSPACE Τελικό Συνέδριο eLEONAS: Συμμετοχικός Σχεδιασμός για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Μέθοδοι, Εργαλεία και Εφαρμογές
27/09/23 The secret Club, Athènes
10/03/23 International Women Filmmakers Festival 2023 d’Izmir, sélection internationale
7/02/23 Faire face, faire cinéma Le Pacte/INRIA/UGA Design Factory
24/09/22 CENTRE POMPIDOU, Paris, France
25/1/22 D’une décharge à l’autre à Ecole Urbaine de Lyon / école anthropocène
Podcasts
Le quart d’heure de l’art // Films et lieux sacrifiés
Lecture Anthropocene // Lucie Taïeb : https://www.sondekla.com/user/event/12747
Les Conversations // Conservation et memoire: https://www.sondekla.com/user/event/12754
Thomas Bizas says / είπε / dit /
« We should see the film as a case that concerns us all. The film by the French filmmaker Laure Vermeersch was made for the people and with the people of West Attica. This alone should make us see the film as a case of our own. The film tells the story of people who live and work in West Attica and are involved in different ways each of them in a world unknown to many, the world of waste. The world of waste and especially the landfill of Fili is a modern hell that, according to the filmmaker, resembles the ancient realm of Hades. A place, where for the most of us, the invisible lives, where raw materials are endlessly squandered and deprived from future generations.
The film's reference to the myth of Persephone is no accidental. Persephone did not belong to the 12 gods of Olympus but to the so-called chthonic deities and inhabited in the darkness of the underworld. Persephone's stay in Hades symbolizes the dark parts of people's lives. A necessary condition for a human to be reborn is to pass through the darkness and to be aware of it. Thus, we who live a few kilometers away from the landfill, but have never seen it, must get to know it. To have to realize what happens next to the houses where we have been raising our children. Laure Vermeersch came from France to make the film and for 4 years she followed Thomas’s life who has been active in environmental issues, the WEST FRONT people’s lives, Gogodina’s life who is a choreographer in Ano Liossia, Kadir’s who is a scrap collector, Athanasia’s the gypsy who collects scrap metal and John’s the garbage truck driver. And when we say she watched their lives we mean it. Laure Vermeersch went into their homes, their workplaces and the cafés where they hang out. She spent endless hours talking to them and recording difficult moments in their lives. Apart from all this we, who live on the western side of Athens, should see the film as a cultural event for our municipality. The first screening of the film will take place in Agioi Anargyroi and it itself is an important cultural event for all of us who have been living here. P.S. We should know that neither Laure Vermeersch , nor we who are involved in the film have the means to propagandize this event. Whatever we achieve we will achieve with the help of our friends. This promotion must be a matter for all of us because it concerns us all. I hope that the local authorities (mayor -councillors and the municipal political movements ) will honour us with their presence. »
« Να δούμε το φιλμ ως μια υπόθεση που μας αφορά όλους .
Η ταινία της Γαλλίδας κινηματογραφίστριας Laure Vermeersch γυρίστηκε για τους ανθρώπους και με τους ανθρώπους της Δυτικής Αττικής. Αυτό και μόνο θα πρέπει να μας κάνει να δούμε την ταινία σαν μια δική μας υπόθεση .
Η ταινία αφηγείται την ιστορία ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην δυτική Αττική και εμπλέκονται με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας από αυτούς σε ένα άγνωστο για τους πολλούς κόσμο, τον κόσμο των απορριμμάτων .
Ο κόσμος των απορριμμάτων και ιδιαίτερα η χωματερή της Φυλής, είναι μια σύγχρονη κόλαση που σύμφωνα με την κινηματογραφίστρια προσομοιάζει με το αρχαίο βασίλειο του Άδη. Ένα τόπο όπου για τους πιο πολλούς από εμάς ζει το αόρατο, όπου οι πρώτες ύλες κατασπαταλώνται ατελείωτα και στερούνται από τις επόμενες γενιές.
Η αναφορά της ταινίας στον μύθο της Περσεφόνης δεν είναι τυχαία. Η Περσεφόνη δεν ανήκε στους12 θεούς του Ολύμπου αλλά στις λεγόμενες χθόνιεςθεότητες και κατοικούσε στο σκοτάδι του κάτω κόσμου .
Η παραμονή της Περσεφόνης στονΆδη , συμβολίζει τα σκοτεινάσημεία της ζωής των ανθρώπων . Προϋπόθεση για να μπορέσει ο άνθρωπος να αναγεννηθεί, είναι να περάσει μέσα από το σκοτάδι και να το γνωρίσει.
Έτσι και εμείς που ζούμε λίγα χιλιόμετρα μακριά από την χωματερή , αλλά δεν την έχουμε δει ποτέ , πρέπει να την γνωρίσουμε . Να καταλάβουμε τι συμβαίνει δίπλα στα σπίτια που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Η Laure Vermeersch ήρθε από την Γαλλία για να γυρίσει το φιλμ και επί 4 χρόνια παρακολουθούσε την ζωή του Θωμά που ήταν δραστηριοποιημένος στα θέματα περιβάλλοντος και των ανθρώπων του ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ,της Γωγωντίνας που είναι χορογράφος στα άνω Λιόσια , του Καντίρ που είναι ρακοσυλλέκτης, της Αθανασίας της τσιγγάνας που μαζεύει παλιοσίδερα και του Γιάννη του οδηγού του απορριμματοφόρου. Και όταν λέμε παρακολούθησε την ζωή τους το εννοούμε. Η Laure Vermeersch μπήκε στα σπίτια τους , στις δουλειές τους και στα καφενεία που συχνάζουν . Μίλησε ατελείωτες ώρες μαζί τους και κατέγραψε δύσκολες στιγμές από την ζωή τους.
Πέρα από όλα αυτά εμείς που ζούμε στη δυτική πλευρά της Αθήνας θα πρέπει να δούμε το φιλμ και σαν πολιτιστικό γεγονός για τον δήμο μας.
Η πρώτη προβολή του φιλμ θα γίνει στους Αγίους Αναργύρους και αυτό από μόνο του είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για όλους εμάς που ζούμε εδώ.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως ούτε η Laure Vermeersch , ούτε και εμείς που συμμετέχουμε στο φιλμ διαθέτουμε τα μέσα γιανα προπαγανδίσουμε αυτή την εκδήλωση. Ότι καταφέρουμε θα το καταφέρουμε με την βοήθεια των φίλων μας.
Η προβολή αυτή πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας γιατί μας αφορά όλους.
Ελπίζω πως και οι τοπικές αρχές ( δήμαρχος – δημoτικοί σύμβουλοι και δημοτικές παρατάξεις ) θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους. »
« Nous devons penser à ce film comme à une cause commune. Le film de la cinéaste Laure Vermeersch a été fait pour et avec les gens de l’Attique Ouest, et cela suffit à en faire notre cause. Le film raconte les histoires de gens qui vivent et travaillent en Attique Ouest, de gens qui font partis d’un monde qui échappe à la plupart: le monde du déchet. Le monde du déchet, et en particulier la décharge de Fyli, est rapproché par la cinéaste du monde d’Hadès : un lieu de vies invisibles, un lieu où une matière indéfinie est gaspillée, arrachées aux générations futures. La référence à Perséphone n’est pas incidente. En effet, Perséphone n’est pas un des douze dieux de l'Olympe mais une divinité chthonienne (ou tellurique). Son séjour chez Hadès symbolise la part noire de nos vies, condition même de nos renaissances: la plongée dans les abimes nécessaire à notre prise de conscience. Ainsi, nous qui vivons à quelques kilomètres de la décharge, sans l’avoir jamais vue, nous nous devons de voir. Il nous faut comprendre ce qui arrive aux maisons où nous élevons nos enfants. Laure Vermeersch est venu de France pour faire un film ici et pendant 4 ans elle a suivi ma vie, Thomas, dans ma lutte pour l’environnement, celle des autres activistes du Front Ouest, la vie de la chorégraphe Gogontina, du chiffonnier Kadir, d’Aphanassia issue de la communauté des ferrailleurs Roms, et Iannis chauffeur de bennes de ramassage des ordures. Et quand je dis qu’elle a suivi leur vie, je suis sérieux. Elle a passé du temps dans leur maison, leur lieu de travail et leurs cafés favoris. Elle a passé des heures à leur parler et à enregistrer des moments difficiles de leur vie. Au delà de toutes ces raisons, nous, les gens de l’Attique devrions voir ce film comme un évènement culturel important pour nous tous. Ps: Nous devrions aussi mesurer que ni nous ni Laure Vermeersch n’avons les moyens de promouvoir ce film. Ce que nous accomplirons nous ne le devrons qu’à nous-mêmes et à nos amis. Cet effort nous devons le faire ensemble. J’espère que les autorités locales (maire, conseillers municipaux et mouvements locaux) nous ferons l’honneur de leur présence. »
People say / είπε ο κόσμος / les gens ont dit /
"Athenian Material est un film chiffonnier, il fallait bien ça. Il revendique son disparate, c’est aussi l’endroit de sa poésie, et de sa politique. Laure tourne avec la colère et l’effroi que suscite la décharge monstre, tout en pariant constamment que celles et ceux qu’elle accompagne ont une intelligence de leur propre situation et une maîtrise de la façon dont ils/elles souhaitent la représenter.»
« Le film est noir. Noir car on peut avoir le sentiment que la décharge nous engloutit, engloutit un quartier mais bientôt par emboitement imaginaire engloutit le monde ou fabrique un monde de peu et de survie. C’est le monde capitaliste qui pourrit et ça se voit particulièrement à cet endroit là. On se met à rêver d’une société zéro déchets.
On continue dans ce monde tragique à faire de la politique, de la danse, des chansons, la pratique artistique, sensible, la pensée du commun sont des lignes de vie. J’aurai trouvé très noir un film où personne ne lutterait une description de l’apathie généralisée. Ici c’est loin d’être le cas. Certes on vit, on danse, on lutte, on aime dans un monde abimé. Mais certains déchets n’en sont pas: changement de regard! »
« J’étais émue de voir Kadir aussi sympa que quand je l’ai rencontré et la fin sur ses mains et ses objets avec une musique comme un fond de mer est un de mes moments préféré. Il y a toutes ces couches de sens qui se superposent et la présence géniale de la mythologie, et ton regard généreux et pudique.»
« Le film au-delà de ses accents politiques tisse un monde où la nature et les corps semblent se dresser, faire rempart, ou espoir. »
" Dear Laure, good to meet you. Congratulations for the excellent work. I’m Faye from the city of Volos where we are dealing with similar issues regarding the treatment of waste. Actually the cement factory of Lafarge Holcim imports waste from other countries and incinerates it for its own energy purposes. We are fighting a very painful struggle for six years now. We had received SLAPP and law suits and recently we got acquitted for entering its premises to stop the unloading of RDF. Volos suffers from cancer cases 4 times higher than normal according to the epidemiologists and we took Greek state to the highest court where we won a small but emblematic victory, that Lafarge is not anymore allowed to bring the waste via the sea. We took the case in the European Commission for the Environment and we wait for the outcome. We organized 2 major rallies with 10000 people on the street. All Greece knows about our struggle. We are communicating with activists fighting with similar issues such as the people in Fyli. We are looking for visibility, searching ways to create a doc of our fight. Please have us in your mind possibly as a part two of the doc, because it’s part of the same wrong policy of dealing with waste and the way waste can be both lucrative and hazardous. ☢️»
Contact / Επικοινωνία / coordonnées /
Laure Vermeersch
https://www.instagram.com/loreleisculptingskies/
M: +330659039051